 |
| Valle d'Aosta, 2011 |
Het is klein. Onbeschrijflijk en onbenoembaar klein.
Het is groot. Onbeschrijflijk en onbenoembaar groot.
Het lost ieder zoeken op.
Het heeft genoeg aan zichzelf – er is niets anders.
Het is geen denken en ook geen voelen.
Het is alles–schenkend en wordt door het minst geringste onderbroken
(vandaar ‘klein’) en is tegelijkertijd allesdoordringend en allesomvattend
(vandaar ‘groot’).
Het maakt de gang door het leven volkomen vrij ondanks alles
wat niet kan, wat gedaan moet worden en waar je mee behept kunt zijn.
Het is volkomen vrij. Ten diepste zijn wij het.
Het laat zich niet gebruiken.
Het maakt overduidelijk dat je geen haast hoeft te hebben,
omdat alles op zijn tijd plaatsvindt en er in het moment altijd voldoende tijd
is om te doen wat gedaan moet worden.
Het maakt nederig, maar niet ondermaats.
Het maakt zachter, maar niet ruggengraatloos.
Het is tijdloos omdat het altijd nu is.
Het is niet aan ruimte gebonden omdat het altijd hier is.
Het maakt het leven een stuk eenvoudiger.
Het is niet iets en niet niets.
Het is niet–onderscheidend gewaarzijn.
Het is geen idee hebben van wat het is.
Het is zo levendig als je maar zijn kunt.
Het is zonder kern en zonder omtrek.
Het is licht.
Het is vibratie.
Het is als de branding.
Het is kenbaar – maar niet voor ‘mij’.
Het is direct besef.
Het is liefde zonder sentiment.
Het is snijdend zonder haat.
Het is sprankelende aanwezigheid.
Het is niet de chaos van het denken.
Het is niet de golf van emoties.
Het is niet het vuur van passies.
Het is de helderblauwe hemel.
Het is een stromende rivier.
Het is een leeg gemoed.
Het is de diepste verstilling.
Het is niet in ons.
Het is niet buiten ons.
Het is maar een woord.
Het is wat het is.