Logboek Brenne

Theo heeft al jaren een bescheiden huisje met een stukje land in La Renonfière (Frankrijk), een buurtschap bestaande uit een plukje huizen aan een rondweggetje bij een beek. Hij heeft hier een tijd permanent gewoond, maar gaat er nu jaarlijks voor langere periode(n) naartoe. Ik heb twee keer bij hem gelogeerd en vind het een prettige plek. Ik hou van de onopgesmuktheid. Regelmatig stuurt Theo zijn Logboek Brenne naar vrienden. Hieronder zijn aantekeningen & foto's van 07-08-2014.

Het huisje van Theo (met de blauwe luiken)

Leef simpel

Ik streef er naar hier op mijn eigen manier simpel te leven. Allereerst door zo weinig mogelijk de auto te gebruiken. Het is me al diverse keren gelukt dat slechts één keer per week te doen, voor het noodzakelijke proviand. Buren voorzien mij van oogst uit eigen tuin, zoals courgette en boontjes. Diverse keren is het gelukt een maal te bereiden geheel afkomstig uit eigen hameau. Zoals mijn favoriete brandnetelstamppot.

Brandnetels bij
de compostbak

Jaren geleden ben ik hier begonnen met een moestuin. Dat heb ik twee seizoenen gepoogd. Veel werk zonder noemenswaardige oogst. Ook heb ik al 10 jaar een compostbak. Die heeft me nog nooit compost geleverd. Maar rond deze bak is het nu een feest van verse brandnetels. De aardappels haal ik bij mijn buurvrouwtje Lulu. Evenals de kakelverse eieren. Zo eet ik heerlijke brandnetelstamppot met ei. Zojuist dronk ik als middagthee het koude kookvocht van de brandnetels. De lekkerste thee die ik in tijden heb geproefd. 

De kippen van Lulu

De verwilderde pruimenboomgaard, die ik pas dit jaar ont-dekte, heeft even een rijke oogst opgeleverd. Maar dat blijft ondoorgrondelijk. Zo denk je: die boom levert een goede oogst op, om een week later te constateren dat het is alsof de pruimen verdampt zijn. Maar nu ik dit schrijf, toch even kijken. En warempel! Eén van de zeven pruimenbomen heeft weer lekkere pruimen.

Passievruchten, als eieren...

Nog een verrassing: de passiebloem tegen de muur van mijn schuur. Die heb ik in het begin gepoot. Eén zomer heeft hij uitbundig vrucht gedragen. De winter erop is hij doodgevroren. Tot mij verbazing ontdekte ik een aantal jaren later dat hij het toch weer is gaan doen. Deze cyclus heeft zich nog een keer herhaald. Dit jaar opnieuw heerlijke passievruchten waarvan ik kan snoepen.

Toen ik pas een wandeling langs de beek maakte, ontdekte ik dat het dit jaar een goed bramenjaar wordt. Kortom, ook zonder groentetuin is het hier goed leven.