 |
| Het weggetje links daalt naar La Saboterie |
Het weggetje loopt langs het huis naar beneden en wordt
een kleiig bospad, zompig op het laagste punt. De stilte reikt diep en geluid
draagt ver. De roep van een uil bijvoorbeeld, of het gejank van een
kettingzaag.
Het land is zwaar en lieflijk tegelijk. De bomen groen en
bemost, bollen maretakken hangen als lampionnen tussen de takken. Rollende
heuvels bieden vloeiende vergezichten over akkers, maïs, bos- en grasland met
of zonder koeien.
 |
| Chéry-Lès-Rozoy |
Leeg land met een netwerk aan weggetjes, die door schijnbaar
verlaten dorpjes dwalen. Toch een vrouw die bij de boulangerie naar binnengaat.
Een man die op de stoep voor zijn huis een sigaret rookt. En een jongetje van
een jaar of 8, 9 – schat ik – rijdt op zijn plastic traptractor door de straat. Wat wil je later worden? De streek ontvolkt, maar wordt toch ook (her)ontdekt. Het was hier lang arm en
waarschijnlijk hebben veel mensen het nog niet breed. Huizen verslonzen,
andere (2
e huizen?) worden opgeknapt, hier en daar is nieuw gebouwd.
 |
| Net buiten Chéry-Lès-Rozoy |
Bij iedere stap verandert mijn blik. Een bosschage
verschuift en steeds wijder wordt het vergezicht met ondergaande zon. Links
veranderen de houten hekpaaltjes bij elke pas ten opzichte van de verderop
staande telefoonpaal. Mooie, simpele composities van strakke lijnen op
rondglooiende ondergrond.
Vaak kom je Jezus tegen.
 |
| De weg van Rozoy naar Laon |
En dan de lucht. Nauwelijks overvliegende vliegtuigen. Blauw
met stapelwolken, grauw en grijs, of strak en helder van horizon tot horizon.
Allemaal in één dag. ’s Nachts
is de
hemel hier behoorlijk zwart, waardoor vele sterren helder stralen. De
ontzaglijke diepte slokt je op, betovert en is even ook benauwend. Alsof we met
z’n allen onder een enorme kaasstolp leven. Dan weer volop ruimte.
Wie hier de kachel wil laten branden, moet hout hakken. Hout
kan steenhard zijn. Dan laat het zich moeilijk klieven en het duurt voordat het
vlam vat. Maar als het eenmaal brandt, dan brandt het lang. Brandend hout is
mooi om naar te kijken. Anders betoverend dan de sterrenhemel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten