kust

kust

D - WAR - F


D – WAR – F
Guido Pigni is een Italiaanse vriend. Een kunstenaar, illustrator uit Milaan. Een eigenzinnig en betrokken man. Sociale conflicten, onzinnig/zinloos geweld, menselijke relaties en eenzaamheid zijn terugkerende thema’s in zijn werk.

We leerden elkaar kennen in Schotland, 1990, waar ik 6 weken rond liftte. De jeugdherberg in Inverness was een soort epicentrum waar ik drie keer naar terug-keerde. Guido trok ook rond en was toe-vallig die drie avonden ook in de jeugd-herberg – die gerund werd door een ex-schoolhoofd van tegen de zestig, die baan en gezin vaarwel had gezegd, op een spirituele zoektocht naar India was gegaan en nu hier in Inverness – in een kleine caravan op de parkeerplaats naast de jeugdherberg – (tijdelijk) was neer-gestreken. Het waren zeer onderhoudende gesprekken, met z’n drieën.


The earth seen from the moon, 2001
Door de jaren heen zijn Guido en ik blijven corresponderen. Eerst ouderwets via de post, later via e-mail. Ik zocht hem op in Milaan. Toen ik op vakantie was in Caldonazzo en later aan het Lago di Ledro kwam hij op bezoek. We logeerden samen in het huis van zijn broer Andrea buiten Aosta en maakten daar bergwandelingen. En allebei kregen we kinderen.

Rond 2004 stuurde hij mij een serie tekeningen over een Giraffe. Hij wilde er een verhaal van maken maar kreeg de tekst niet passend. Of ik het wilde proberen. Het paste en werd een boekje: Het verhaal van giraffe. Later stuurde ik hem een tekst over mijn opa, zijn dood en onze relatie. Hij maakte er mooie, kleurige illustraties bij en zo ontstond weer een boekje: Dag opa.

Nu, bijna vijfentwintig jaar later, schrijven we nog altijd regelmatig en zien we elkaar af en toe. Soms vraagt hij me naar een tekst te kijken, of stuurt hij me een van zijn tekeningen of etsen. Het plan is om in de toekomst weer samen de bergen in te gaan. Hopelijk komt dat er ook van.

We've got it, New Zealand, 1994
Ik blijf me erover verbazen hoe onvoorspelbaar en grappig (maar natuurlijk ook onvoorspelbaar en verdrietig) het leven kan zijn. Dat je een Italiaan ontmoet aan een eettafel in een jeugdherberg in Schotland. Dat diegene daar toevallig nog twee keer komt terwijl je er ook weer bent. Dat er vervolgens een Milanees-Hilversumse vriendschap ontstaat die al zo’n vijfentwintig jaar duurt. Dat hier twee boekjes uit voortkomen en ook nog een vriendschap met zijn broer Andrea. We hebben er niets voor hoeven doen. Het gebeurt en we bewegen mee.

Nu is zijn D-WAR-F een van de finalisten voor The Woollahra Small Sculpture Prize.
Ik heb op hem gestemd.

Landscape with house and tree, 2012

Zie www.guidopigni.com voor meer werk van Guido.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten