D – WAR – F |
Guido Pigni is een Italiaanse vriend. Een kunstenaar, illustrator uit Milaan. Een eigenzinnig en betrokken man. Sociale conflicten, onzinnig/zinloos geweld, menselijke relaties en eenzaamheid zijn terugkerende thema’s in zijn werk.
We leerden elkaar kennen in Schotland, 1990, waar ik 6 weken
rond liftte. De jeugdherberg in Inverness was een soort epicentrum waar ik drie
keer naar terug-keerde. Guido trok ook rond en was toe-vallig die drie avonden ook
in de jeugd-herberg – die gerund werd door een ex-schoolhoofd van tegen de
zestig, die baan en gezin vaarwel had gezegd, op een spirituele zoektocht naar
India was gegaan en nu hier in Inverness – in een kleine caravan op de
parkeerplaats naast de jeugdherberg – (tijdelijk) was neer-gestreken. Het waren
zeer onderhoudende gesprekken, met z’n drieën.
The earth seen from the moon, 2001 |
Door de jaren heen zijn Guido en ik blijven corresponderen.
Eerst ouderwets via de post, later via e-mail. Ik zocht hem op in Milaan. Toen
ik op vakantie was in Caldonazzo en later aan het Lago di Ledro kwam hij op bezoek.
We logeerden samen in het huis van zijn broer Andrea buiten Aosta en maakten
daar bergwandelingen. En allebei kregen we kinderen.
Rond 2004 stuurde hij mij een serie tekeningen over een
Giraffe. Hij wilde er een verhaal van maken maar kreeg de tekst niet passend.
Of ik het wilde proberen. Het paste en werd een boekje: Het verhaal van giraffe. Later stuurde ik hem een tekst over mijn
opa, zijn dood en onze relatie. Hij maakte er mooie, kleurige
illustraties bij en zo ontstond weer een boekje: Dag opa.
Nu, bijna vijfentwintig jaar later, schrijven we nog altijd
regelmatig en zien we elkaar af en toe. Soms vraagt hij me naar een tekst te
kijken, of stuurt hij me een van zijn tekeningen of etsen. Het plan is om in de
toekomst weer samen de bergen in te gaan. Hopelijk komt dat er ook van.
We've got it, New Zealand, 1994 |
Ik blijf me erover verbazen hoe onvoorspelbaar en grappig (maar
natuurlijk ook onvoorspelbaar en verdrietig) het leven kan zijn. Dat je een
Italiaan ontmoet aan een eettafel in een jeugdherberg in Schotland. Dat diegene
daar toevallig nog twee keer komt terwijl je er ook weer bent. Dat er
vervolgens een Milanees-Hilversumse vriendschap ontstaat die al zo’n
vijfentwintig jaar duurt. Dat hier twee boekjes uit voortkomen en ook nog een
vriendschap met zijn broer Andrea. We hebben er niets voor hoeven doen. Het
gebeurt en we bewegen mee.
Nu is zijn D-WAR-F een van de finalisten voor The Woollahra Small
Sculpture Prize.
Ik heb op hem gestemd.
Ik heb op hem gestemd.
Landscape with house and tree, 2012 |
Zie www.guidopigni.com voor meer werk van Guido.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten