 |
| Japanse esdoorn, Spanderswoud, 18-11-2014 |
Ik kan mij verliezen in luchtkastelen. Gedachten over
plaatsen waar ik geweest ben en/of (weer) naartoe wil. Dit zijn doorgaans
plekken waar de natuur nog ongerept schijnt. Vaak rotsige kusten, zoals in bijvoorbeeld Schotland, of hoge bergen als de Alpen.
Vervolgens kan ik mijn luchtkasteel vastere vorm geven door
Googlemaps erbij te pakken, alvast een virtuele kijk te nemen en de reismogelijkheden
te onderzoeken. Zo kan een steeds verdere verdichting plaatsvinden, waardoor
het idee in mij postvat dat ik daar écht, ja écht, heen moet. Want anders.
Alsof mijn geluk ervan afhangt.
Als ik dan mijn fiets pak of wandelschoenen aantrek om de
(wijdere) omgeving van de plek waar ik leef opnieuw te gaan ontdekken, loopt
zo’n luchtkasteel weer leeg. Dan blijkt heel vaak dat de omgeving niet bepalend
is voor mijn beleving.
Schoonheid (= de werkelijkheid) is overal en in the eye of the beholder.
Bepalend is wel – zo ervaar ik keer op keer – dat ik ‘vacant’
ben, een leeg gemoed heb, dat wat zich voortdurend aandient door zich heen kan laten gaan. Want zolang ik vol ben van kleverige gedachten en gevoelens, zie ik zelfs de
Mont Blanc niet zoals hij werkelijk is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten