Akkertjes

April

Ruim veertig jaar loop en fiets ik door de bossen van de ’s Gravelandse landgoederen. Ze vormen een mooi bospark, met prachtige, oude bomen, afgewisseld met weilandjes waar koeien en paarden grazen. Als ik erheen loop of fiets vanaf ons huis in Hilversum, ga ik bijna altijd over de akkertjes in het Corversbos. Dit is een van mijn lievelingsplekken in de buurt. Ik fotografeer ze al jaren in alle jaargetijden.

De akkers zijn eeuwenoud. Natuurmonumenten ver-bouwt er granen en gebruikt hierbij geen schadelijke bestrijdingsmiddelen. Tussen het graan staat het mede hierdoor vol met kleurige akkerkruiden – o.a. de zeldzame korenbloem, korensla en bleekgele hennepnetel. Het wemelt er van de insecten (veel vlinders), knaagdieren en vogels, en ook reeën en roofvogels kom je er regelmatig tegen.

Ik kwam er voor het eerst, voor zover ik mij herinner, toen mijn opa en oma (van mijn moeders kant) verhuisden van Hilversum naar ’s Graveland terwijl ik nog op de lagere school zat. Ik ging regelmatig naar hen toe en fietste vaak door het bos: langs de akkertjes en door landgoed Gooilust. De kortste weg. Het laatste stuk kon ik tussen de bomen door hun huis al zien liggen.

Juli, korenbloemen tussen het graan

Een kleine twintig jaar later had ik ruzie met mijn vriendin. Het was najaar, ’s avonds, donker en het regende. Ik pakte mijn fiets en reed wat rond tot ik besloot naar de akkertjes te gaan. Daar heb ik een tijd met mijn verdriet onder het groepje eikenbomen gezeten dat op één van de akkers staat. Tot ik wel erg nat werd. Toen ben ik naar een vriend gegaan en heb bij hem geslapen.

Mijn vriendin en ik legden de ruzie bij, we kregen drie kinderen en trouwden. Als baby had onze middelste dochter veel last van eczeem. Hierdoor kon zij vaak niet slapen. Op een zomeravond was ze weer heel onrustig en lag ze te krabben en huilen. We besloten een stuk met haar te gaan fietsen. Het was een zwoele avond en door de volle maan vrij licht. We fietsten naar de akkertjes en gingen op een open plek tussen het maïs zitten. Ze werd helemaal rustig.

September, oogsttijd

En ik kom er dus nog steeds vaak, op de landgoederen en de akkertjes in het Corversbos. Ik kan er soms uren lopen, een boek lezen, of gewoon wat aan een slootkant zitten, verborgen achter een houtwal. Op de akkertjes stop ik altijd even om de stilte te ervaren. Het is er verstild, ook al hoor je altijd wel geluiden. Ik kijk of ik de (een?) buizerd in de top van een boom zie, hoe de gewassen erbij staan, de bodem eruitziet en naar de hoge bomenrand aan de Gooilustkant. Het is er altijd goed zoals het is.

December