Kerstgedachte

 

Valle d'Aosta, 2012

Hieronder volgt het voorwoord bij een boek* dat ik laatst las:

Het boek dat u nu ter hand neemt gaat u vertellen over een levensvorm die u waarschijnlijk vreemd en onwerkelijk zal voorkomen omdat hij gebaseerd is op stilte en eenzaamheid, twee dingen die men meestal uit de weg probeert te gaan.

En toch zijn ze oh! zo noodzakelijk wanneer de behoefte tot levensverdieping zich doet voelen. En wie ontkomt langdurig aan dit gevoel?

De stilte in deze zin is geen leegte, maar een taal die zich gaarne voedt aan de eenzaamheid omdat ze daarin tot haar volle recht kan komen.

Stilte is geen afwezigheid, maar een klankbord dat een Woord doet weergalmen wat anders niet gehoord zal worden.

Stilte bereidt de weg naar het geluk dat voortspruit uit de dingen die gebeuren in het hart en in de ziel.

Wanneer de stilte zo in u spreekt, wordt de eenzaamheid een behoefte en een volheid van leven.

Dit boek gaat dus niet zozeer over vreemde mensen die ver van u afstaan en een leven leiden waar u misschien een vraagteken bij wilt plaatsen, maar het gaat over uzelf en de mogelijkheid die ook u geboden wordt het avontuur van de inwendige mens te kennen en daarvoor in uw drukke leven wat tijd vrij te maken.

Ik wens iedereen die dit leest een goede kersttijd. Een stille tijd, zo je wilt.

* Gods eenzame zwijgers – De spirituele weg van de kartuizers, Tim Peeters, uitgeverij Carmelitana, 2007. Die 'vreemde mensen', zijn kartuizer monniken. Zij leven als kluizenaar in gemeenschap (dus alleen en samen ) in afgelegen kloosters. Meer specifiek gaat dit boek over de broeders in het moederklooster van de orde: La Grande Chartreuse, in het Chartreusegebergte (waar het zijn naam aan te danken heeft) in de buurt van Grenoble. Het klooster en de manier van leven van de kartuizers heeft enige bekendheid gekregen door de documentaire Die Große Stille (Into Great Silence).