 |
| Stiltehuisje* |
Ik ratelt,
ik denkt,
ik verbeeldt zich,
ik stelt zich voor,
ik mijmert,
ik maakt plannen,
ik wil anders,
ik vult stilte.
Maar niet wanneer ik in
stilte verzinkt,
luistert en zijn plek inneemt als
instrument dat gehoor en vorm geeft aan
wat uit stilte komt zonder haar volledig te vullen.
Zoekt ik de stilte
in gedachten, dan is ze er niet
en buiten wordt ze steevast weer verstoord.
Pas als zoeken stopt, wordt zij gevonden.
Stilte, leeg en vol, beangstigend voor ik want zonder houvast,
maar bevrijdend in zichzelf, want zonder kern en omtrek.
Voortdurend schenkende creativiteit uit nimmer lege bron,
voortdurende stilte met stuwkracht zonder eind.
Ondanks dit diepe verlangen naar stilte,
denkt ik haar steeds
weer vol
en verbreekt haar
fluistertoon.
Waarom? Waarom toch?
 |
| Interieur stiltehuisje |
Om de suggestie van leven,
om een idee van levendigheid en vervulling,
dat voortdurend bevestiging vraagt
en als de hond die zijn eigen staart zoekt
eindeloze rondjes draait.
En in de stilte, wat valt daar te halen?
Niets – niets te halen en niets te brengen.
Hier is puur verblijven,
met handelen of niet–handelen als
natuurlijk antwoord op wat zich aandient.
En toch hecht ik aan
de suggestie
van leven en bewegen en
blijft zichzelf vermoeien –
al kent het zijn rondje door en door.
Maar soms beseft ik de
zinloosheid van het draaien en
heeft weet van het stille midden van waaruit het draait.
Dan staat ik stil
en ‘ziet’ zijn eigen draaien
en draait terwijl het stilstaat.
 |
| Uitzicht vanuit stiltehuisje op labyrinth, weiland en bos |
*
Het stiltehuisje staat op landgoed Monnikenberg aan de rand van Hilversum. Vanaf 1946 was daar het klooster de
Stad Gods van de Zusters Augustinessen van St. Monica. In 2014 vertrokken de laatste nonnen en nu staat de
kloostervilla leeg. Het gebied wacht tot
het Masterplan Monnikenberg met
zorgpark, wonen, landgoed en natuur verder ontwikkeld wordt.
Maar ondertussen zijn de zusters Augustinessen niet helemaal
verdwenen. Drie zusters vormen samen met een lekenvrouw de kerngroep van de
religieuze leefgemeenschap Casella.
Naast de boerderij op het landgoed – die nu als gastenverblijf dienst doet – en aan het weiland,
is een mooie, glasrijke laagbouw neergezet. Dit is nu het klooster waar de kerngroep
woont.
De voormalige hooiberg naast de boerderij is tot stiltehuisje verbouwd. Iedereen die hier naar binnen wil is welkom. De
achterwand is volledig van glas en geeft uitzicht op het weiland en het
labyrint (naar een voorbeeld van het labyrint in de kathedraal van Chartres en symbool voor de eigen levensweg) dat bezoekers kunnen lopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten